Strijd tegen discriminatie overal en altijd nodig, vooral in het alledaagse

Na een roerige week blijft bij mij vooral de urgentie hangen dat beter samenleven in Nederland en Rotterdam zonder ongeoorloofde discriminatie een opgave is voor ons allen vooral in het leven van alledag. Onderscheid maken we dagelijks, is ook nodig om noodzakelijke keuzes maken. Maar het zijn vooral veel van die ogenschijnlijke vanzelfsprekendheden die mensen ten onrechte uitsluiten.

Denk bijvoorbeeld aan de hardnekkige discriminatie op de arbeidsmarkt op grond van leeftijd en culturele achtergrond. Het is geen toeval dat de jeugdwerkloosheid onder jongeren met een bi-culturele niet westerse achtergrond zoveel hoger ligt. Het feit dat opleidingskeuzes en netwerken niet aansluiten op de beschikbare banen speelt zeker ook een rol, maar verklaart toch echt niet de enorme discrepantie. Laat staan dat het de talloze voorbeelden van uitsluiting uitsluitend op grond van achternaam rechtvaardigt.

Onze wetten en regels gebaseerd op stevige internationale verdragen geven voldoende houvast in juridische zin. Maar hoe operationeel zijn ze? Elk jaar constateren we dat er weinig gebruik wordt gemaakt van de juridische mogelijkheden om discriminatie aan te pakken. Zo verklaren Rotterdammers dat bijna één op de vijf discriminatie heeft ervaren, tegenover een aantal meldingen van 338. Recent nationaal onderzoek van het SCP bevestigt dit beeld: 85% van discriminerende ervaringen wordt niet gemeld.  Met de door de gemeente Rotterdam gefinancierde app Meld Discriminatie verlagen we in ieder geval de drempel voor meldingen. Belangrijk om de handhaving te versterken. Maar wellicht nog wel belangrijker is dat de app ook een grote community mogelijk maakt en ondersteunt om dagelijkse gebeurtenissen te bediscussiëren.

Het gemak waarmee velen van ons stigmatiserende uitspraken doen naar aanleiding van gedrag van enkelen noopt tot grotere alertheid en reactie op het moment zelf. Onze uitsluitende systemen en machtsstructuren zullen alleen veranderen als zeer velen blijk geven van die alertheid. Niet alleen als een politicus met een volstrekt abjecte uitspraak komt, maar juist in het alledaagse. Stoppen met mensen weg te zetten als allochtonen. Bij statistische oververtegenwoordiging niet de hele groep stigmatiseren. Recht doen aan individuele verschillen en eigen verantwoordelijkheid. We weten het best, nu nog massaler en massiever dit in de praktijk van alledag laten gelden. Dat is niet alleen een dagelijkse opgave voor ons allen in een wereldstad als Rotterdam, maar zeker ook een bijzondere extra opgave voor de 45 Raadsleden die vandaag zijn geïnstalleerd.

Dit bericht is geplaatst in Participatie, Portefeuille. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

*

De volgende HTML tags en attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>