Vrijheid is een daad, keti koti 2011

Keti Koti, de gebroken ketenen. Als ik deze naam hoor, zie ik de twee donkere handen voor me zoals ook op de prachtige doeken hier op het podium in de Laurenskerk. Handen geketend met grof staal. Gelukkig zijn de handen los van elkaar, de ketting is verbroken. Ik denk aan vrijheid, aan emancipatie, maar ook aan de verschrikkelijke omstandigheden waarin slaven dag in dag uit zwoegden. Zij zwoegden ook voor de vrijheid waarin wij nu leven.

Ik vind het bijzonder om als wethouder participatie van Rotterdam hier in uw midden te mogen spreken. Om stil te staan bij onze geschiedenis. Ik benadruk onze niet voor niets, het is een gedeelde geschiedenis.  Het is de geschiedenis van Nederland, de geschiedenis van de 20.000 Antillianen en 50.000 Surinamers die nu in Rotterdam wonen.

We bezinnen ons op de overtocht van de slaven vanuit Afrika, de slachtoffers en zij die zijn omgekomen tijdens de slavenperiode.

Ik vind het mooi om hier samen met u op ingetogen en traditionele wijze stil te staan bij de gebeurtenissen tijdens de slavenperiode. Door dit moment van reflectie zien we dat vrijheid niet vanzelfsprekend is. Gelukkig ligt deze geschiedenis voor ons achter ons allen, en viert u morgen de Dag van de Vrijheden. 

Op 1 juli 1863 ,148 jaar geleden, werd de slavernij afgeschaft. Er werd een einde gemaakt aan een vreselijk tijdperk. Een zwarte bladzijde uit de Nederlandse geschiedenis. Slavenhandelaars, mishandeling, er zijn vreselijke dingen gebeurd. Nederland was laat, erg laat met het besluit om slavernij af te schaffen. Engeland verbood slavernij 30 jaar eerder, en Frankrijk volgde 15 jaar daarna. En toen pas deed Nedeland wat ze veel eerder had moeten doen. 40.000 slaven konden eindelijk vrijheid voelen. Hun kinderen konden opgroeien in vrijheid en voor het werk wat ze nog op plantages deden werden ze betaald.

Het was een hele andere tijd, maar dat verzacht het leed niet. Vlak voor de afschaffing van slavernij werd het geven van lijfstraffen verboden (1854), en na de afschaffing van de slavernij werd in 1874 het kinderwetje in Nederland aangenomen, waarin verboden werd kinderen onder de 12 jaar te laten werken. Vrijheid, en het beschermen van mensen begon pas eind 19de eeuw echt te leven door deze besluiten. Uw thema verbindt dit naar de dag van vandaag.

Leven met elkaar is leren van elkaar. Een thema dat me erg aanspreekt. Leren van elkaar gaat over verleden, heden en toekomst. En gaat over generaties, geslacht, religie, levenswijze en culturen heen.

Leven met elkaar is in het verleden niet altijd goed gegaan. We beamen het allemaal dat de omstandigheden die er vroeger tijdens de slavernij waren, nooit meer terug mogen komen. Ik vind het belangrijk dat er erkenning is voor de gebeurtenissen. En uiteindelijk zijn de slaven de overwinnaars, maar met veel te veel pijn.

Op dit moment is leren van elkaar van groot belang. En dan bedoel ik leren en respecteren van de manier van leven van de ander. Pas dan kunnen we op een prettige manier samenleven in deze stad, in dit land.

Voor de toekomst lijkt mij een mooi credo dat we van iedereen kunnen leren. Dat wordt nog niet genoeg gezien. Ieder mens heeft iets unieks, en als ik hier om me heen kijk zie ik allemaal bijzondere kleurrijke unieke diverse mensen. Waarvan iedereen iets kan leren. Ook ik en beter gezegd juist ik, ook al spreek ik u niet dagelijks.  Van zijn of haar persoonlijke geschiedenis, levenswijze, religie of kennis. In gesprek zijn met elkaar, elkaar proberen te begrijpen, elkaar te respecteren om wie we zijn en niet om wat we zijn, en met elkaar te leven in plaats van langs elkaar heen te leven. Dat geldt juist voor die ander die we niet dagelijks ontmoeten, voor die persoon die we niet zelf direct opzoeken. Alleen op die manier kunnen we een hoopvolle en vruchtbare toekomst tegemoet gaan in Rotterdam.

Leven met elkaar, nu en in de toekomst, is leren van elkaar en leren van het verleden. De erfenis van een moeilijke periode, daar staan wij nu bij stil, straks en in de toekomst vieren we onze vrijheid. Dat vrijheid meer is dan dat toont het volgende gedicht van Peter van Dijk. Vrijheid is een kwestie van vooral doen.

VRIJHEID

was vrijheid een woord als
appelmoes, kanarie of meander,
gebak, slaolie, salamander

had het tanden zoals
een dreumes, leeuw of hekwerk
of een bast bij een berk,
kastanje of een eik

kon vrijheid praten zoals
robots, mensen, televisiehelden
of erger nog, kon het schelden
als pubers of bejaarden

dan was vrijheid een ding
dat kon je dan kopen, maken
of er een reisje naar boeken

maar vrijheid is niet van letters
of van hout,
het schreeuwt niet,
blaat niet
bijt niet

Vrijheid is een daad.

Dit bericht is geplaatst in Participatie, Speeches. Bookmark de permalink.

1 Reactie op Vrijheid is een daad, keti koti 2011

  1. Romeo Haas zegt:

    Mooie speech: Mag ik eraan toevoegen.
    Vrijheid is de goddelijke-gift van het vermogen tot kiezen.
    Kiezen om iets te doen of iets te laten.
    Kiezen om te spreken of kiezen om te zwijgen.
    Kiezen om een keus te maken tussen twee kwaden.
    Kiezen om te vechten of om te vluchten.
    Kiezen voor een slachtoffer rol of kiezen voor meesterschap.
    De keus is altijd aan jou.
    Kiezen is een innerlijk proces.
    Leven is kiezen!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

*

De volgende HTML tags en attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>